Kilisenin Tohumu
Matta 16:18 Ben de sana şunu söyleyeyim, sen Petrus’sun ve ben kilisemi bu kayanın üzerine kuracağım. Ölüler diyarının kapıları ona karşı direnemeyecek.
Tanrı’nın gücü, sadece kilisesini korumakta, kullarını en derin acılarında desteklemekte değil, aynı zamanda kilisesini bu acılar aracılığıyla çoğaltmakta da görkemlidir. Eğer bu acılar döneminde Tanrı tarafından desteklenmek mükemmel birşey ise, aynı acılar aracılığıyla kilisenin sayısının artması çok daha mükemmel birşeydir. ‘Ne kadar çok kesilirsek, o kadar fazla dayanırız’ demiştir Tertullian. Kilise hiçbir zaman sıkıntılar içerisinde olduğu zamandan daha fazla büyümemiştir. İlk dönemde yaşamış olan Hristiyanlar hakkında Sulpitius, zamanında insanların yüksek makamlar için sahip oldukları açgözlülüğe, Hristiyanlar’ın şehit olmak için sahip olduğunu yazmıştı. Şehitlerin kanı kilisenin tohumuydu. Pliny, kendisinden yere düşen sıvıyla daha da fazla büyüyen bir zambaktan bahsetmektedir. Kilise de aynı bu şekildedir. Kilise, dikenler arasında büyüyen bir zambak olarak, kendisinden akan kanla daha da çoğalmakta, bir kişinin gördüğü zulüm diğerlerinin doğmasına neden olmaktadır. John Knox, John Lindsay adında bir adamdan bahsetmektedir. Lindsay, Patrick Hamilton’un kazıkta yakılışı olayı sırasında yanındaki Katolik rahip, James Bettoune’a şunları demişti: ‘Efendim, eğer daha fazla insan yakmaya devam ederseniz, kendinizi yok edecekseniz. Eğer onları yakacaksanız, içi boş kilerlerde yakın çünkü Patrick Hamilton’un dumanı üzerine estiği herkesi etkilemektedir.’ Ayrıca Cecilia adında bir bayanın dayanıklılığı ve kararlığının, şehit edilişinin hem öncesinde hem sonrasında 400 kişinin iman etmesine neden olduğu yazılmaktadır. Luther ise, ‘Kan ve dua aracılığıyla kilise bütün dünyayı Mesih’e kazandırmaktadır’ demiştir.
Jeremiah Burroughs
